ذهن جای پردازش است یا انبارش؟

ما ایرانیها انبارداری میکنیم

حتی زمان راحتی هیجانات و لبخند راو یکی از این انبارداری‌ها اینست که ذهنمان را پر می‌کنیم از محفوظات و چیزهایی که در گوگل با یک کلیک دراختیارمان هست!

در یک دوره آموزشی هم مرتبا در حال جمع کردن جزوه و فایل هستیم تا بگذاریم در فریزر و بعدا استفاده کنیم.

اینجا هم ذخیره‌سازی می‌کنیم.اما ذهن یک فضای ارزشمند و امکان بی‌مانندی است که آن را اسراف می‌کنیم اگر از آن برای انبارش استفاده کنیمزیرا ذهن ابزار پردازش است و نارواست که چنان کنیم وقتی می‌توانیم چنین کنیم مثل اینست که به قول مولانا «همچنان باشد که تو شمشیر پولاد هندی بیقیمتی که آن درخزاین ملوک یابند آورده باشی و ساطور گوشت گندیده کرده که من این تیغ را معطّل نمیدارم به وی چندین مصلحت بجای میآرم یا دیک زرّین را آورده‌ای و در وی شغلم میپزی»البته مولانا این تمثیل را در مورد کل وجود آدمی گفته است.

آموزش هم همین بلا سرش آمده و مرتب می‌خواهیم پر کنیم ذهن و گوش مخاطب را از تیٔوری و حرف تازه و بیشتر و بیشتر محتوا ارایٔه دهیم،
اما نکته قابل تامل اینست که آموزش پر کردن یک سطل نیست
بلکه روشن کردن یک شعله است.

پ ن؛ فردا پنج‌شنبه دوره «منش» و دوره «بودش» فصل تابستان آغاز می‌شود. قول من اینست که همراهانمان در دوره، آموزش دیگری را تجربه کنند.

✍️ دکتر مهدی رفتاری