مغزانسان نمیتونه منفی رو نادیده بگیره!
?
در رفتارشناسی تکاملی ناخودآگاه ما به «منفی» و «خطر» توجه بیشتری دارد زیرا بقای ما در گرو آن بوده است،
درواقع ما نوادگان آنهایی هستیم که صدای خش خش میان برگها را یک شیر در نظر گرفته و فرار کرده‌اند و نه آنهایی که خوشبینانه آن را خرگوش فرض کرده‌اند! زیرا آنها قبلا توسط همان خرگوشی که درواقع شیر بوده خورده شده‌اند ?
همین فرآیند برای ما حفظ شده و الان هوشمندانه لازم است با آن مواجه شویم و تمرکز و توجه را به قسمت مثبت پدیده‌ها جلب کنیم که در واقع به نوعی از منفی هم پرهیز کنیم.
من با سایمون سینک در این زمینه موافقم اما این شیوه نگاه در هدفگذاری بلندمدت و جاهایی که زمان کافی برای پاسخ داریم کاربرد دارد، در مواقعی که ضرورت اخطار بالاست و خطر نزدیک و زمان کم است لازم است بر اساس همان قاعده تکاملی به خود «خطر» اشاره کنیم و به خود «مانع» تا دیده شود و سیستم تدافعی مخاطب به آن بموقع واکنش نشان دهد. با مثال مانع و هواپیما موافق نیستم چون زمان برای اینکه بگوییم تغییر مسیر بده و دلیلش را بگوییم کم است!
من با مثبت‌نگری واقع‌نگرانه موافق هستم.
پ ن؛ نظر شما چیست؟ مثبت نگری یا منفی‌نگری؟ کدام نجات‌بخش است؟
#مثبت_نگری_واقع_نگرانه
#سایمون_سینک #مثبت_نگری#منفی_نگری #هدفگذاری #آینده_نگری #برنامه_توسعه_فردی #تحول_فردی –#منش #بودش #مهارت_نرم_رفتاری #مهارتهای_نرم_رفتاری #مهارتنرم
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
اشتراک در
وارد شدن
0 نظرات