منش نوجوان – تاب آوری

چه چیزی باعث می‌شود با کوچترین مساله و مشکلی که فرزندان با آن مواجه ‌شوند، می‌شکنند،‌ افسرده و دچار تروما و آسیب‌های جسمی و روحی می‌شوند و نمی‌توانند از آن عبور کنند؟ چه تفاوتی در کودکان و نوجوانان ما نسبت به دوره کودکی خودمان رخ داده است؟ چه مهارتی در عصر کنونی برای کودکان و نوجوانان بیشتر لازم است و اتفاقا ما در پرداختن به آن غافل هستیم؟ پاسخ یک مهارت نرم بسیار مهم به نام «تاب آوری» است. تاب‌آوری ظرفیت بازگشتن از دشواری پایدار و ادامه دار و توانایی در ترمیم خویشتن است. این ظرفیت انسان می تواند باعث شود تا او پیروزمندانه از رویدادهای ناگوار بگذرد و علیرغم قرار گرفتن در معرض تنش های شدید، شایستگی اجتماعی، تحصیلی و شغلی او ارتقا یابد. تاب‌آوری نوعی ویژگی است که از فردی به فردی دیگر متفاوت است و می‌تواند به مرور زمان رشد کند یا کاهش یابد و براساس خوداصلاح‌گری فکری و عملی انسان، در روند آزمون و خطای زندگی شکل گیرد. این مهارت مهم از دوره کودکی و نوجوانی باید مورد توجه قرار گیرد. اتفاقا بر اثر عدم آگاهی برخی والدین به شیوه تقویت این مهارت،‌ ممکن است حمایتگری والدین به شکل افراطی، فضای لازم برای تقویت این مهارت را از بین ببرد و والدین با نیت خیر، یک مساله جدی برای فرزندانشان به وجود آورند. همچنین بروز برخی از پدیده‌های اجتماعی نابهنجار در سنین نوجوانی مانند خودکشی، می‌تواند نشانه فقدان مهارت تاب‌آوری در آنان باشد. تاب‌آوری کودکان و نوجوانان و والدین از محورهای مهم مهارت‌آموزی زندگی در عصر کنونی است.   پ ن: عصر جمعه این هفته، در منش نوجوانان گروه سیمرغ (۱۴ تا ۱۸ ساله‌ها) به این مهارت نرم شخصی مهم خواهیم پرداخت.